pisarz koronny
pisarz wielki koronny, urząd centralny niesenatorski I Rzeczypospolitej, współpracownik króla i kanclerza. Powstał w 1504, urząd ten sprawowali też duchowni katoliccy. W 1764 sejm konwokacyjny ustanowił po dwóch pisarzy wielkich w Koronie i w Wielkim Księstwie, odsuwając jednak osoby duchowne. W 1775 podwojono ich liczbę, wprowadzając po jednym pisarzu świeckim i trzech duchownych.
Nie nam to pisać akta, ma Polska pisarzy Koronnych i litewskich, tak robili starzy (VII)
Czlowiek ↔ Organizacja społeczna i instytucje społeczne ↔ Państwo ↔ Rząd, administracja